mam Hüseyn (ə) Əhli-Beytin (ə) beşinci üzvü və müsəlmanların üçüncü İmamıdır ki, Peyğəmbərə (s) sima və sünnət baxımından ən çox bənzəyən insan olmuşdur. Gecələri Həzrətin (ə) ətrafında xüsusi nur peyda olardı ki, insanlar onu gecə vaxtı bu nurla tanıyardılar. Həzrətin (ə) həyatı boyu etdiyi çox sayda kəramətlər vardır ki, onlardan bəzisinə işarə edək.

Raşid ibni Yəzid nəql edir: “Məkkədən Kufənin yaxınlığına qədər İmam Hüseynlə (ə) birlikdə idim. (Yolda gedən zaman) gördüm ki, sancan vəhşi heyvan ona üzünü çevirdi və onunla söhbət etdi. Həzrət (ə) ona tərəf üzünü çevirib dayandı və o heyvanla uzun söhbət etdi”.

Kəsir ibni Şazan nəql edir: “İmam Hüseynin (ə) xidmətində idim ki, oğlu Əli Əkbər ondan üzüm istədi. Həzrət (ə) əlini məscidin divarına vurdu, (oradan) üzüm və mouz (banan) çıxartdı və ona yedizdirdi”. (Tebyan/Deyerler.org/)

İmam Sadiq (ə) hədislərin birində nəql edir: “İmam Hüseyn (ə) səfər edən zaman qurumuş xurma ağacının altında dayanır. Dua edir və ağac yaşıllaşır. Yarpağı və xurması meydana gəlir. Ağacın üstünə çıxıb, kifayət qədər ondan yedilər”.

Ərəblərdən biri İmam Hüseynə (ə) deyir: “Ya ibni Rəsulallah! Dəvəmi itirmişəm və ondan başqa dəvəm yoxdur. Atan itən dəvələri tapırdı”. İmam (ə) buyurur: “Filan məkana get, dəvəni görəcəksən. Dayanmışdır və qarşısında da qara canavar vardır”. Ərəb həmin tərəfə gedir və qayıdır. İmama (ə) deyir: “Dəvəmi həmin yerdə tapdım”.

Həbabə nəql edir: “Mən İmam Hüseyni (ə) görməyə getmişdim və gözümün ətrafında yara çıxmışdı. Bu hal məni narahat edirdi. Ona görə də bir neçə gün Həzrəti (ə) görməyə gəlməmişdim. Həzrət (ə) mənə buyurdu: “Ey Həbabə! Niyə mənim yanıma gəlmirsən?”. Səbəbini dedim və Həzrət (ə) mübarək ağız suyundan götürüb, yaranın üstünə sürtdü və buyurdu: “Ey Həbabə! Allaha şükür et ki, o səbəbi səndən uzaqlaşdırdı”. Səcdəyə düşdüm. Və mənə buyurdu: “Ey Həbabə! Başını qaldır və aynaya bax”. Başımı qaldırdım və (yaradan) heç bir əsər görmədim. Allaha şükür etdim”.