Bu gün peyğəmbərin (s) Taifdə səqif tayfası tərəfindən daşlanan günüdür.
Besətin 10-cu ili Xədiceyi Kübra və Əbu Talibin vəfatı peyğəmbərə çox təsir etdi. Həmin ili hüzn ili kimi də qeyd edti. 
Əbu Talibə qədər qureyşlilər peyğəmbərə çoxda əziyyət edə bilmirdilər. Onun ölümündən sonra peyğəmbərə və müsəlmanlar (s) təziqlər dahada şiddətlənməyə başladı.
ما زالَت قرَيشٌ كاعَّةً حتّي تُوُفَّي أَبُو طالبٍ
“Qüreyş qəbiləsi Əbu Talib vəfat edənə qədər, (Peyğəmbərə (s) zərər verməkdən) daim qorxurdu.”
(İbn Kəsirc.2.səh.144) 
Bundan sonra Qüreyş qəbiləsi bütün gücü ilə onun risalətinə qarşı çıxdı. 
Peyğəmbər (s) Qüreyşlilərin ona kömək etmədiyini gördükdə və Məkkənin onun üçün əmin-amanlı bir yer olmadığını anladıqda Tövhid etiqadını yaymaq üçün yeni dayaq və mərkəz seçərək Taifə tərəf hicrət etdi. 
Səqif qəbiləsi Taifdə ən böyük qəbilə idi. Onların iman gətirəcək ümüdi ilə o qəbilənin böyüklərindən olan, Əmr ibn Uməyrin üç oğlu; Əbdyaləyl, Məsud və Həbibin yanına getdi. Onları təkallahlığa və həmçinin ona bu yolda kömək etməyə çağırdı. Onlardan biri dedi: Mən Kəbənin pərdəsini yırtaram, Allah səni peyğəmbər göndəribsə!
İkincisi dedi: Allah səndən başqasını peyğəmbərliyə seçə bilməzdi?
Üçüncüsü isə belə cavab verdi: Allaha and olsun ki, mən heç vaxt səninlə danışmaram. Çünki, sən iddia etdiyin kimi, Tanrı peyğəmbərisənsə, mənim səninlə danışmağa ləyaqətim yoxdur. Amma Allaha iftira ataraq, yalandan peyğəmbər olduğunu iddia edirsənsə, mənə yaraşmaz ki, səninlə danışım.
Peyğəmbər (s) Səqif qəbiləsinin islam dinini qəbul etməyəcəyini anladı. Onlara bu məsələni gizlətmələrini söylədi. Səbəbi isə Qüreyş qəbiləsinin bu hadisəni eşidib, lovğalanmasını istəmirdi. Amma onlar bu məsələni gizləmədilər. Əksinə tayfalarının səfehlərinə və öz qullarına göstəriş verdilər ki, Peyğəmbərin (s) ardınca gedərək, ona təhqiramiz sözlər söyləyib, arxasınca hay-küy salsınlar. O Həzrəti (s) daşlasınlar. Səqif qəbiləsinin avara, tərbiyəsiz və quldur insanları Peyğəmbərin (s) yoluna çıxaraq, onu daşlamağa başladılar. Ayaqlarını yaraladılar və al-qana boyadılar. 
Peyğəmbər (s) Taifdə on gün qaldıqdan sonra, başa düşdü ki, Səqif qəbiləsi islam dininə gətirməyəcək və ona kömək etməyəcəklər. Sonra peyğəmbər (s) Məkkəyə tərəf yollanaraq Allahdan özünə çıxış yolu istəyirdi. .Allahın elçisi daha sonra Məkkəyə tərəf yollandı. 
Yolda peyğəmbər (s) bir üzüm ağacının kölgəsinə sığındı, bir anlıq dincələrək öz Allahı ilə razu-niyaz edirdi.. 
Rəbiənin oğlanları Ütbə və Şeybə Peyğəmbərin (s) acınacaqlı halını gördükdə, öz məsihi qulu Əddasa əmr etdilər ki, böyük bir üzüm salxımını qaba qoyaraq, O Həzrətə aparsın. Əddas belə etdi. Peyğəmbər (s) üzümü yemək istədikdə, Allahın adını söylədi. Əddas dedi: Allaha and olsun ki, söylədiyin cümləni bu yerin əhalisi dilə gətirməz.
Həzrət (s) onun haralısan və hansı dinə etiqad edirsən? 
Əddas dedi: Mən Neynəva əhliyəm. Xristianam.
Peyğəmbər (s) buyurdu: “Saleh insan Yunis ibn Mətanın şəhəri.”
Sən Yunis ibn Mətanı haradan tanıyırsan?
“O, qardaşım və Allahın peyğəmbəri idi. Mən də peyğəmbərəm.”
Əddas bu sözləri eşitdikdə, Peyğəmbərin (s) əl-ayağına düşərək, islam dinini qəbul etdi.
Ütbə və Şeybə onları müşahidə edirdi. Əddas onların yanına qayıtdıqda, soruşdular: Ehtiyatlı ol, bu kişi səni dinindən döndərməsin. Çünki, sənin dinin, onun dinindən daha üstündür.
Peyğəmbər (s) Qureyş tayfasının şərrindən qorxduğu üçün Məkkəyə tez girmədi. Hirada mağarasında gözləyərək, Ahnəs bin Şərikdən özünü himayə etməsini istədi. O, isə Qureylə onun arasında anlaşma olduğuna görə himayə edə bilməyəcəyini bildirdi. Süheyl bin Kəbədən köməklik istədi, amma eyni cavabı aldı. Mutim bin Adiyy isə Mənaf bin Abdul-Muttalibə qohumçuluğu olduğu üçün bu təklifi qəbul eləyərək, özü və oğulları silahlanıb peyğəmbəri (s) qarşıladılar. Peyğəmbər (s) onların köməkliyi ilə Kəbəyə girdi. Təvaf edib iki rükət namaz qıldı. Sonra isə Mutim və oğulları vasitəsilə evinə getdi. Mutim peyğəmbərin himayə etdiyini elan etmişdi, Qureyş də bunu qəbul etmişdi.
Peyğəmbər (s) Nəxlə məntəqəsində gecə yarısı namaz qıldığı zaman, bir qrup cin oradan keçirdi. Həzrətin (s) yanına gələrək, islam dinini qəbul etmişlər. Sonra öz tayfalarını islama çağırmaq üçün vətənlərinə dönmüşlər. Allah-təala Cin surəsində bu hadisəni açıq-aşkar bəyan etmişdir.
Hacı Səlim.